Bugün, Birleşmiş Milletler Genel Kurulu tarafından ilan edilen “Uluslararası Demokrasi Günü”…
Ne var ki, bugün Türkiye’de demokratik rejim o kadar büyük tahriple karşı karşıya ki demokrasiden bahsetmek neredeyse imkansız hale geliyor. Maalesef iktidarın serbest ve adil seçimlerle değişip değişmeyeceği dahi tartışılır hale gelmiştir.
Erkler ayrılığı ve hukukun üstünlüğü gibi anayasal devletin olmazsa olmaz ilkeleri tedavülden kalkmış durumda.
Hukuk, dost-düşman ayrımına göre uygulanan bir araca dönüşmüş. Anayasa Mahkemesinin kararları yok sayılıyor, hak ve özgürlükler iktidarın izin verdiği ölçüde kullanılabiliyor. Meclis etkisizleştirilmiş, yargı iktidarın güç sarhoşluğuna mahkum edilmiş durumda.
Denetlenemeyen yolsuzluklar, hesap sorulamayan ihmaller, yangınlar, ölümler ve işlevsizleştirilen kurumlar, ülkemizin sıradan hali.
İstanbul’da olan bitenler, herkesin gözünün önünde cereyan ediyor; daha bugün ana muhalefet partisi CHP’ye kayyum atanma tehlikesi bir süreliğine de olsa atlatılabildi. Ana muhalefetin Cumhurbaşkanı adayı siyasi motivasyonu açık seri davalarla hapiste. Pek çok belediye başkanı ve yöneticisi hakkında dalga dalga yürütülen soruşturmalar, gözaltılar, görevden almalarla aynı zamanda halkın iradesi de askıya alınmış durumda.
Yolsuzlukla mücadele edilmiyor, sadece iktidardan olmayanın ortada bir şey olsa da olmasa da bir gerekçe bulunarak cezalandırılıyor. Ama iktidardansa üstü kapatılıp koruma altına alınıyor.
Basın sansür ya da oto sansürle susturulmuş, sosyal medya ceza soruşturmaları ile baskı altına alınmış, ifade özgürlüğü ve toplantı özgürlüğü kullanılamaz hale gelmiştir. Vatandaşın hakikate ulaşma hakkı, medya tekelleştirilerek elinden alınmakta; muhalif sesler kriminalize edilerek siyasetin alanı daraltılmaktadır.
Türkiye dünya ölçeğinde de demokratik hak ve özgürlüklerin en hızlı gerilediği ülkeler listesinde başlarda.
Bu hazin tablo sebebiyle Uluslararası Demokrasi Günü bırakın ülkemizde kutlanmasını, artık hatırlanmıyor bile.
